تجربهی زیستن در شهرهای پرجمعیت و سکونت در آپارتمان، ارتباط انکارناپذیر انسان و طبیعت را دچار اختلال کرده است که تاثیرات آن را میتوان در سبک زندگی شهروندان شهرهای بزرگ مشاهده کرد. بنابراین بازتعریف رابطهی انسان و محیط زیست موضوعی است که معماری مدرن باید پاسخی برای آن ارائه دهد و در راستای احیای فضا و طبیعت از دست رفته گام بردارد.
پروژه با هدف کمرنگ کردن مرز میان طبیعت و معماری در یک آپارتمان مسکونی و تقویت رابطهی انسان مدرن ساکن در محیط مصنوع با طبیعت پیرامونش شکل گرفته است. شکلگیری بالکنهایی با متراژ حداقل تلاشی در راستای این هدف بوده که فرصتی برای تعامل ساکنین با طبیعت و با یکدیگر در محیط طبیعی را فراهم میکند.
زندگی در اینگونه برج باغها امکاناتی را به کاربران برای زندگی ارائه میکند تا در کنار زندگی در فضایی سبز و سرزنده از امکانات شهرهای بزرگ نیز بهرهمند گردند. پروژه در تلاش است تا علاوه بر استفاده از حداکثر فضا به عنوان فضای بسته، فضاهایی نیز به عنوان فضای باز با توجه به ضوابط ساخت و ساز در تهران پیشبینی کند تا کیفیت محیطی فضای باز، فضای بسته را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
منبع : جورنال آرشیتکت
دیدگاهها
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است.